30 jun 2011

Santiago 2011

Os do Club de Lectura deste ano decidimos ir a unha excursión con respeto ao libro que lemos neste último trimestre, Corazón de chocolate. Vai dun neno que lle morreu o pai e el quere seguir a súa afección, as aventuras. Esta historia sucede en Santiago, de aí a razón de que foramos alá.

 Esta actividade empezou cunha viaxe dunha hora e dez. A continuación fomos pola catedral, nunha visita guiada que comezou no pazo de Xelmírez. Esta visita foi moi interesante, xa que a moza que nos informaba explicábao moi ben. O mellor foi ver Santiago desde as cubertas da catedral!

Logo comezou o xogo máis divertido, a xincana. Estaba composta por seis mini-probas. Estas mostrábanche unha foto, pero enriba aparecían textos relacionados co libro e co número de páxina onde aparecía a información precisa para resolver a proba. Logo dicíache as instrucións que tiñas que seguir.  O grupo gañador conseguiu unha tarxeta regalo do Fnac! 

 Despois disto deixáronnos unha media hora de liberdade e despois fomos a comer xuntos ao parque de Bonaval. Ás 14:50 subimos ao bus. Chegamos ao instituto ás 16 horas.
Esta excursión gustoume moito e ademais fun cos meus compañeiros. Aquí tendes un vídeo coas fotos dese día.

23 jun 2011

Ratas en Manhattan (3)

Pareceume moi bo porque as aventuras que lles pasan son moi divertidas, os personaxes axúdanse mutuamente e o libro ensínache moito sobre a vida dun inmigrante galego.
Hai veces que faise un pouco aburrido de ler porque os personaxes líanse moito.

Eu recomendo este libro á xente que lle guste a aventura e a inmigración.

O autor, que é Francisco Álvarez escribiu moitos máis libros como:
[1980] Lexanías, edición do autor.

- [1989] Maruxía, edita concello de Tomiño.

- [1991] Máis aló de Fisterre, edición da Excma. Deputación Provincial de Pontevedra, (segunda edición, 2000, Deputación de Ponteved.

Lectura: O portal dos elfos (III)

A min este libro pareceume moi bo. Sentinme moi a gusto cando o acabei. Recoméndollo a Jorge Arias, ao que lle gusta a fantasía e a aventura.

Este libro encantoume, porque me gusta moito a fantasía e o que me transmitiu este libro.

Aquí deixo unha ligazón doutro libro que me gustaría ler do mesmo autor.


22 jun 2011

O novo diario dun xove maniático (III)

Este libro collínno porque tiña boa pinta e tiña curiosidad sobre os temas que trataba. O malo é que Alberto colleu o mesmo libro que o meu e o final xa o contou,pero terenno que contalo outra vez.´

Ao final, na festa de aninovo, Cilla bicou a pete ao final da festa.

Este libro gustoume moito pero o final non, porque ao ser un diario, o final no acaba aí. eu recomendariallo á xente que lle guste e teña curiosidad sobre temas personais.

21 jun 2011

Viaxe a Portugal!!!


O venres 17, estivemos de viaxe os de 1º, 2º, 3º e 4º ESO no norte de Portugal. Estivemos alí dende as 8:30 ata as 21:30.

Como o tempo á maña non nos acompañou, en vez de ir á feria fomos ao único centro comercial que hai alí. Por certo, Andrea Ares (1ºB) e María Gabriela (1ºA) estaban tan concentradas coas "compras" que case quedan atrás!

Logo, tivemos que facer unha actividade de buscar información que ninguén gañou, porque o garda de seguridade díxonos que non estaba permitido. Ás seis, pasamos por diante da feria, fomos ao autobús e viñemos outra vez a Galiza.

Aquí deixámosvos unha foto da miña compañeira María, ao mando do temón do barco antigo. Esperamos que o pasarades ben alí todos os que fostes!


20 jun 2011

Unha Alma Nobre III

Ao final este libro pareceume o mas,para min iste libro é unha forma de expresar como te sentiches cando eras xovene as súas dificultades
que non son moi normales ao largo da súa vida.
Unha cousa que foi un pouco lioso foi o principio que non entendes moi ben quen é Konradin e Hans.

Eun reconmendarialle este libro as persoas que lle parece interesante a historia moderna

Este autor Fred Uhlman ten máis libros como estes: deixovos un enlace donde podedes ver non só os seus libros se non máis inforción súa.

Os Papalaguis (3)

Xa rematei o libro, estuvo moi ben pero como so falaba dunha cousa acabou por aburrirme
e case non o acabo.

A verdade e que so gustoume ao principio, así que non sabería decir a que tipo de
persoa xuxerirselo. Aun así, o recomendo a toda persoa con forza de voluntade para
acabalo.

19 jun 2011

O Regreso De Sherlock Holmes (III)

Xa acabei este libro e a min este libro gustoume moito porque os misterios as intrigas de Holmes daballe mais encanto ao libro.

O que menos me gustou do libro foi a morte de Moriarty porque sen o maior enemigo de Holmes o libro perdía interés.

A min este libro me intrigou moito e esa é unha das causas de que o libro me enganchanse tan rápido.

Este libro se o recomendaría a xente que lle guste moito o misterio e a intriga e os libros un pouco longuiño.

Vou a daros exemplos de mais libros de Arthur Conan Doyle sobre Sherlock Holmes:
· Estudio en escarlata
· El signo de los cuatro
· Las aventuras de Sherlock Holmes
· Las Memorias de Sherlock Holmes

Ratas en Manhattan


Por agora estame a gustar este libro, porque parece moi interesante ver como é a vida dun galego cando inmigra.

Os protagonistas deste relato, que é Alcibiades que è o galego.
A súa compañeira Ramona que é dominicana.
O seu fillo un neno de so tres anos que non se di o seu nome.
James Herow no era un bo estudante pero si un bo estratego.


O escritor ponnos diante dos ollos duns personaxes que sobreviven a inmigración sacando a vista o peor da condición humana.

En conxunto, os dezaoito relatos conforman unha boa crónica do lado escuro da emigración. Nin os triunfadores o son realmente.

Este libro é moi bo porque os personaxes están ben inventados.

Lectura: Eu tamén son maniática (III)

O libro non me gusta como remata porque Susie colle lombrigas, dame pena e asco e a pobre as colle xusto no nadal que pena.

O unico que encotre os autores Ann McPheron e Aidan Macfarlane foi:
  • Gañaron o premio da Literatura Informativa polo libro Diario dun xove maniático.
E fixerón os libros:
Eu recomendollo as persoas que lle gusten saber cousas sobre a adolencencia e algun que outro tema mais

Unha Alma Nobre II

Agora,neste segund post voubos contar como son os personaxes e como me parece que
se comportan.

Personaxes principais:

Hans: es un xudeu que era moi intelixente que sempre sobresaía na clase,gústame moito este persoaxe porque é moi humilde´

Konradin: es un nazi que ao largo dos 15-17 anos foi coñecendose con Hans,pero os seus paisnon queren que sea amigo dun xudeu

Este libro trata sobre a historia de dous personaxes que se ven separados polas súas creenzas.
Neste libro Konradin escribe unha carta a Hans para perdirlle perdón pola marxinación que lle fai Konradin a Hans.Konradin volvese máis nazi que antes e comeza a tratar a Hans e a odiarlo,cando xa vano executar se arrepinte do que fixo e escribe a carta de perdón

14 jun 2011

UNHA ALMA NOBRE (III)

 Polo titulo pensei que iría sobre unha heroe ou algo así, pero en canto me dixeron de que trataba, collino.

Esta historia pareceume que podería ser real,porque dicia todo o que facia con fecha , hora e enviaballe cartas a sua noiva.

VALORACIÓN PERSOAL:

Este libro gustoume moito porque trata sobre a guerra contra Hitler.

UNHA ALMA NOBRE (II)

Eu xa lin o libro hai tempo. Non é dificil de ler, pero é para quen lle guste a guerra.

As personaxes deste libro son: Hans e Konradin. Hans é soldado de terra.
Konradin é cabo de infantería (tanques) e morre executado polos nazis.

Este libro trata sobre a II Guerra Mundial, a que se librou contra Hitler. Konradin morre, mentres que Hans sobrevive.

Este libro gustoume moito porque vai sobre a guerra. O que máis me impresionou foi  o que se conta que fan no campo de exterminio.

13 jun 2011

Lectura: Diario dun xove maniático (3)



O libro non puido rematar mellor. Ao final a Pete non lle fixo falta pedirlle saír a Cilla. Foi ela a que lle pedíu saír, ademais en ANINOVO!!! Xa no pub, cando estaban bailando, Cilla bicouno pero non dixo que máis pasara... Non estivo mal o libro.

O único que encontrei dos autores deste libro, que son Aidan Macfarlane e Ann McPherson, é que gañaron o premio da Literatura Informativa polo libro que lin. Isto é o que escribiron:

  • Eu tamen son maniática,1889
  • Eu e os meus colegas,1991

O libro recoméndoo ás persoas que queiran saber cousas da adolescencia ou que prefiran ler un libro en forma de diario, contado por días o que lle vai pasando, en vez de ler a historia toda seguida. Tamén é bo para os que non teñan présa por ler o final.


Agora o libro que me gustaria ler é Eu tamen son maniática porque como lin este, pois quero saber a historia pero contada pola súa irmá, que ten moi boa pinta.

12 jun 2011

Lecturas: Noite de voraces sombras (II)

O libro que estou a ler na terceira avaliación, Noite de voraces sombras, estame a gustar moito. É moi interesante e engánchante cando o estás a ler e, ás veces ,non podes para ata que remata o capítulo.

Respecto á personaxe principal, chamada Sara, é unha moza duns dezaseis anos e conta o que lle está a pasar nunhas vacacións de verán.

A súa nai é a persoa que lle explicará moitas cousas nestas vacacións, aínda que xa llas debería ter contado moitísimo antes. A nai é unha escritora fantástica.

O seu pai, profesor e afeccionado á lectura, tamén era escritor, pero ó final deuse conta de que era mellor lector que escritor.

Moncho, o tío de Sara, que xa está morto, xoga un importante papel nesta historia.

Tamén hai outra Sara na historia, a moza de Moncho, coa que pasarán cousas que Sara, a sobriña do tío Moncho, descubrirá lendo cartas do pasado.

E, por último, aparece a avoa de Sara. Morreu, pero ela tiña o cuarto do tío Moncho sempre pechado e, ó morrer, a nai de Sara díxolle que a partir de agora este sería o seu cuarto.

Estou case por rematar o libro e non sei cal será o final. Xa volo direi no seguinte post. Teño varias ideas de como pode acabar.

8 jun 2011

O ABRENTE É UN DESATINO (3)

Xa rematei O Abrente é un Desatino, e gustoume moito pero o final me estrañou porque remata coa morte dos pais dun dos protagonistas, sen eu saber quen os matou, e eso e o que menos me gustou do libro.
O que máis me gustou deste libro foi cando os protagonistas empezaron a fuxir despois dunha liorta.

En este libro non me sentín indentificado cos personaxes en ningún momento.

Recomendaríallo as persoas que lles gustan os relatos curtos, con moita acción.

O autor e Xerardo Méndez, non e un escritor moi coñecido pero escribiu algunhas obras coma:

7 jun 2011

Lectura: Normal, Diferente (III)

Xa rematei o libro e vouvos dicir que cousas se me pasaron pola cabeza ao lelo.

Aquí estou eu, lendo Normal,
 Diferente
O libro que lin este trimestre titúlase: Normal, Diferente e polo que lon na contraportada xa me pareceu bastante intrigante. Este libro gustoume moito porque reflexa como a unha nena todo o que lle parece normal, para o resto e totalmente diferente. Ao principio, este libro fíxome creer que Vera, a protagonista, é unha nena un pouco aislada, pero en realidade é todo o contrario.

Este libro creoume o sentimento de pena, emoción por saber que pasaría despois e medo a que os problemas que ten a protagonista e Jan pasáranme a min na realidade, porque se me pasasen quedaría moi deprimido e daríame vergoña vir ao instituto. E agora que rematei o libro, para min non habería outro final diferente ao que lle puxeron, tal e como eu o prevera.

Normal, Diferente recomédosello a aquelas persoas que lles gustou unha persoa e de súpeto decátanse de que é tan impactante a nova noticia, que se quedan sen palabras; e que tamén ás persoas que se informan moito da vida dos demais.

Kristina Dunker, a autora, tamén escribiu máis libros como por exemplo:

E destes títulos de libros que escollín, o que mellor pinta me ten é o de "Día decisivo", porque no título xa ten a intriga de que vai ser o día decisivo.

6 jun 2011

III post: Chatarra

O libro acaba un pouco en seco, é dicir, non explica moi ben o que pasou ao final.

Gústanme as partes que pasa con Franz, o seu amigo que vive no cemiterio de coches. Son as partes máis interesantes, porque o resto é cando está na escola ou no campamento de verán.
Trata dun neno de catorce anos que vive cos seus pais e a súa irmá. Non ten moitos amigos e ten unha vida moi simple. Por iso, ocupa o seu rato libre no cemiterio de coches, co vello Most, que é o que coida do cemiterio, e con Franz o seu amigo que vive nun estupendo Cadillac vermello.

O libro non está mal, pero non me sorprendeu moito, a verdade. Gustoume, pero esperábame algo máis emocionante do que é.

O autor, é Roland Limacher, non é moi coñecido, no primeiro post xa puxen un enlace a unha páxina que atopei, pero non está moi ben, e que non encontrei outra mellor.

3º post: Chatarra

Xa rematei o libro e gustoume moito, máis ben polo principio, porque ao final non rematou coma outros libros, que che dan unha sorpresa. Este libro rematou de repente, sen explicar que pasou despois de que chegara a casa o personaxe despois da súa escapada.

A parte do libro que máis me gustou foi cando Franz e máis Xil amañaron ó Cadillac e foron dar unha volta nel. Despois, pillounos o seu profesor e díxollo a policía. A parte que menos me gustou foi a do campamento de verán que non explicaba nada, só o típico dos campamentos de verán(xogos, comida, durmir e aburrirse) .

Este libro fíxome sentirme coma o personaxe e adentreime moito na historia.

O libro Chatarra recomendaríallo as persoas que estean comezando a ler e non lles guste ler un libro groso. Tamén llo recomendo á xente que non lle guste ler sorpresas no medio da lectura nin ó final.

Non coñezo máis libros deste autor porque escribe en alemán e paréceme que non é moi coñecido. O busco en internet e non aparece case nada del, nin sequera un premio.

Post 3: Quérote.



Quérote é un libro que para min foi moi bonito e gustoume moito, pero o final pode que sexa algo triste, xa que a protagonista 'Sabela' tiña un problema, algo que a todos no vai pasar na vida, sufriu por amor, por un rapaz 'Ancor' que é o irmán da súa mellor amiga 'Ainoa'.

Sabela non lle quería contar nada a Ainoa, xa que o rapaz do que estaba namorada era do seu irmán, e a ela o mellor non lle parecía ben. Sabela coñecía a Ancor desde facía moitos anos, pero hasta fai unhas poucas semáns non sentía nada por el, a cousa cambiou cando se fixou ben nel. Cambiara moito, tanto na súa forma física como na personalidade.

A causa do problema polo que pasou Sabela non o vou contar, xa que se o queredes saber, tedes que ler o libro antes.

Eu recomendaría este libro ás persoas que lles guste ler sobre algo de amor e sobre a vida dunha adolescente.

A autora 'Ursula Heinze' escribiu máis libros, como :
  • Sempre Cristina.
  • A casa abandona.
  • A nena de ouro.

5 jun 2011

O Regreso De Sherlock Holmes (II)

Este libro gustame moito porque e moi interesante e misterioso ademais este libro está dividido en historias:

A casa vacía"
"O constructor de Norwood"
Os bailarines "
"O ciclista solitario"
"O colexio Priory"
Peter o negro"
"Charles Augustus Milverton"
"Os seis napoleones"
"Os tres estudiantes"
"As gafas de ouro"
"Os tres cuartos desaparecido"
"A granxa Abbey"
"A segunda mancha"

O personaxe principal e como sempre Sherlock Holmes e o seu compañeiro Watson, tamén está Lestrade o inspector de Scotland Yard.

O Constructor de Norwood é a miña historia favorita que comeza en un dia de verano no que Holmes pidiu unha entrevista a Hector McFarlane, sospeitoso do asasinato del constructor Jonas Oldacre na localidad de Norwood. Durante a entrevista, se presenta o inspector Lestrade, conocido de Holmes, que detén a McFarlane. Despois Mcfarlane le explica a Holmes que Oldacre era amigo da súa familia pero agora estaban confrontados. Pero un dia Oldacre foi a súa oficina a pedirlle un testamento en el que deixaba a Mcfarlane toda a súa fortuna. A continuación Holmes estuvo investigando na casa de Mcfarlane e encontrou probas nunha marca que fixo. Entón le dixo a Lestrade que collese aos tres hombres coa voz máis potente que tivese. Entón Holmes lles dixo que gritasen con todas as suas forzas,lume e cando o fixeron viño un home que era sorprendentemente Oldacre e este dixo que era una broma. Despois claramente o encerraron, e liberaron a Mcfarlane.

Lectura: ¡Maldito D.N.I.! (III)



En xeral, o libro ¡Maldito D.N.I.! pareceume interesante pola súa orixinalidade. Divertínme moito lendo as cousas que lle pasan a unha persoa que se fai pasar por morto. Ás veces sentín moita intriga por ver como ían rematar cada unha das peripecias que lle pasaban ao protagonista. Outras dábanme moita pena a muller de Olimpio porque non podía dicir nin ao seus propios fillos que o seu pai non estaba morto.

A única cousa que non me gustou do libro foi a forma na que remata xa que quedei con algunhas dúbidas, como por exemplo, que o padriño de Olimpio déixalle unha herdanza que este non pode cobrar xa que se lle dá por morto. O libro di que Olimpio é descuberto pero non nos conta se ao final recibe esta herdanza.

Eu recomendaría este libro á xente que lle guste ler historias divertidas e de intriga ó mesmo tempo.

Outro libro que ten moi boa pinta deste autor é A fraga misteriosa. Se interésache, déixote máis información neste enlace.

Cartas de inverno (III)

Aquí amósovos unha foto miña,
lendo Cartas de inverno.
Xa rematei o libro, e gustaríame expresarvos, neste post, todos os sentimentos que me foron xurdindo durante a lectura.

É un libro, que xa só pola portada, dache intriga e moita impresión. Tiven bastante medo en moitas ocasións, e xa entón, fixéronme estar intranquila ata na miña propia casa. Ás veces, o corazón latexábame con moita rapidez. Eran aqueles intres nos que as personaxes iban vivir unha situación enmeigada, ou simplemente, imaxinábame que o que estaba lendo, iso que tanto me inquietaba, poidéseme ocorrer a min. Aínda que eso si, o libro, non o soltaba de diante, quería saber como remataba, e non podía soportar a intriga e o desacougo que me estaba a dar.

Agora que xa lin o final, paréceme que lle falta algo, que quedou algo por dicir que non se comentou. Cousas, como o que verdadeiramente lle sucedeu a Adrián debaixo da súa casa, que por exemplo, non nolo conta. Paréceme que quería dar esa impresión de intriga.

Quero recomendar este libro, non só a aquela xente que lle encante o misterio, porque eu non me recoñezo como unha dela, senón tamén a todas aquelas persoas que lles custe un pouco ler, ou que non poidan dicir dunha lectura o que sentiron de verdade.

E para rematar, achegareivos o título doutro libro de Agustín Fernandez Paz, chamado, Aire negro, que polo título, paréceme interesante

Lecturas Contos de detectives.Os rivais de Sherlock Holmes III

O libro que escollín nesta avaliación foi o que máis me gustou do curso porque contén oito relatos diferentes que teñen en común o seu ambiente de misterio e intriga. En todas as historias sentinme moi sorprendida co desenlace e parecíame incrible como os investigadores conseguían resolver os casos.

Recomendaría este libro a calquera persoa á que lle guste a intriga e non lle importe estar en tensión ata o final.

No libro hai un relato de Arthur Conan Doyle, creador do famoso detective Sherlock Holmes, que aparece en novelas como As aventuras de Sherlock Holmes ou As memorias de Sherlock Holmes, que recomendo a todos o seguidores da novela policiaca. Tamén recomendo O can dos Baskerville e Estudio en Escarlata.

As flores radiactivas (III)

Valoración persoal:

O que máis me gustou deste libro é que mezcla un capítulo da historia con outro do diario de Alba, onde escribe todo o que pensa. Esto fai máis divertido o libro.


Polo título eu pensei que sería máis interesante do que foi en realidade.
O recomendo á xente que lle guste a ciencia e a natureza.


É unha historia imaxinaria que podería ser real.



Outro título do autor:

Gustaríame ler Cartas de inverno que é outro libro de Agustín Fernández Paz.

As flores radiactivas (II)

Polo de agora estame gustando aunque nalgunhas partes vólvese un pouco aburrido de ler.
Estes son os personaxes:

Protagonista:
Alba: é unha nena bastante tozuda que non para ata que consegue o que quere, aunque é un pouco como eu porque lle gusta vivir aventuras cos seus amigos. Está namorada do seu millor amigo chamado Xabier. Aquí poñemos un exemplo da súa tozudez: "mañá é o día no que o meu irmán e os outros saen para a Fosa Atlántica; e eu vou ir con eles.

Personaxes secundarios:
Xabier: é un rapaz moi tranquilo ao que lle gusta moito pescar. Tamén parece que lle gusta Alba. É un personaxe interesante e misterioso.
Lois: é o irmán maior de Alba e pertence a un grupo ecoloxista de Galicia. Vivirá xunto a Alba unha gran aventura no mar. Tómase moi en serio o seu traballo.
Xeneral Mc Logan: é o xefe do Alto Mando da OTAN e o que manda investigar as flores. Quere destruir as flores porque o seu obxectivo é manter o espíritu militar e que non triúnfen os pacifistas.
A tripulación do Firrete: Amador, Tito, Manuel Lobón, Eladio, Andrés, Fuco, Pedro e Chema.
Polo de agora, Alba e os demais do Firrete están intentando resolver o misterio da Fosa Atlántica aunque descoñecen moitos datos. Por outra parte, o Xeneral McLogan e os membros da OTAN tamén estan buscando explicacións das flores.
É unha expedición a dous bandos.

Aínda que non terminei o libro imaxino que rematarán resolviendo o misterio e que deixará de ser un segredo. Este libro faise moi pesado a veces, pero de vez en cando faise máis divertido porque ten fotografías e recortes da prensa.

3 jun 2011

Lecturas III: Os náufragos de Malakadula

Valoración persoal:
Este libro non me gustou porque non ten emoción nin aventura. Esas dúas son as tematicas que a min me gustan entón non me pareceu entretido. Recomendollo ás persoas que queren unha lectura lixeira.
Outro libro de Alberto Avedaño é "E outras historias", unha recompilación de lecturas.

2 jun 2011

2º traballo de corazon de chocolate (Jaureguizar)

Personaxe principal: Tintimán e un neno de padres divorciados ao que o seu pai morrera nunha base militar estadounidense e pensa en seguir os seus pasos de ser xornalista.

Personaxes secundarios:

Nai:Unha das millores traumatólogas do hospital. Tiña unha consulta privada e era a directora de médicos sen froteras de Galicia por iso non tiña moito tempo para o seu fillo.

Pai: Era un xornalista de guerra que morreu nunha base estadounidense en Iraq.

Don Anxo: É un señor que lle recomenda cousas despois de que o seu pai morra.

Li yun: É a irmá adoptada de Tintilán

Anselmo: É o novo padrastro de Tintimán que facia sudocus e coidaba a súa nai.

Temática: É a vida dun rapaz de 16 anos o que lle morre o pai na guerra de Irak na que estaba como xornalista.
Él quere seguir o mesmo camiño do seu pai e entra a traballar, contratado, no xornal no que traballaba o seu pai.

Cuestionario sobre os verbos

Ola rapaces,
Topei un cuestionario tipo test sobre os verbos en galego. Déixovos aquí un enlace para facelo. Practicade algo, que pode caer na proba de cuestionario interactivo.
Sorte!

O novo diario dun xove maniático (II)

Eu xa acabei de ler o libro fai tempo e sobre a temática é moi difícil de resumir porque é tipo diario e vai contando o que lle pasa día a día.

Os personaxes principais son:

- Peter Payne: É o personaxe principal e ten unha fóbia a estar enfermo. É bastante pulcro e quere saír con Cilla, pero cada vez que llo pide, ela dí que xa a invitou Randy Jo.

-Sam Sproggs: É o mellor amigo de Peter e é bastante infantil.Gustanlle moito as bicis.


Este libro trata da vida de Peter, un neno que ten medo a estar enfermo. Ten dúas irmás e sempre quere ligar con Cilla, pero nunca o consegue. Non sei porque, pero o seu medo a estar enfermo actua na súa contra e xa estivo moitas veces doente ou enfermo.

1 jun 2011

Lectura: Diario dun xove maniático (2)

Acabei o libro, que por certo gustoume moitisimo como remata pero agora vou presentar todas a personaxes logo direi un pouco de que trata:

Pete Payne:É o protagonista da historia, é o que a conta padece de hipocondría e ten duas irmas a maior Sally, e a pequena Susie a que odia máis.O seu mellor amigo,Sam.Randy Jo que sempre lle fastidia,a persoa que lle gusta é Cilla unha chica do seu instituto.

Sally:É a irma maior de Pete, que sempre lle da recomedacións,case se queda embarazada e as veces metese en problemas.

Susie:A irma pequena de Pete,sempre lle esta a fastidiar metendose con el ou deixandoo coa duda,e as veces non obedece as ordes sendo el maior.

Sam:É o mellor amigo de Pete,sempre estan un na casa doutro e o pasan moi ben,ainda que di que reivindica os catorce parece que ten catro,e un tolo polas bicis

Randy Jo:É moi atractivo para todas a rapazas, e lle esta intentando quitar o ligue a Pete quere ser orixinal,pero segundo Pete non o é.

Pois a historia vai de Pete un neno de catorce anos, que sempre esta preocupandose pola saúde e tenlle a case todo medo.Sempre intenta ligar con Cilla pero non o consegue, por culpa de Randy Jo,el sempre esta a investigar sobre todos os temas importantes e toda clase de enfermidades a sua irma segundo el, a sua besta maldita sempre o esta a molestar, entrando onde esta el sen chamar,encontrara o modo de pedirlle sair a Cilla, máis axudara a sua irma coas súas enfermidades que ten case sempre e madurara.As suas vacacións van ser a máis aburridas e a volta descubrira cousas que nin el esperase a sua irma cambiara e Sally por culpa de estar borracha,case queda embarazada.E xa cando parece que todo esta perdido para el con Cilla por culpa de Randy Jo...vai pasar o mellor de todo.

31 may 2011

Vaiche Boa! 3º post.


Este libro encantoume aínda que non era o que eu esperaba, eu cría que sería algo máis gracioso. Non foi así pero tampouco foi un tostón, en resumen este libro gustoume

Vouvos contar a historia que máis me intrigaba:

Superfociños:
Narra a historia dun neno de 16 anos que aínda non bicara a ninguén, para él isto era un problema entón decidiu ir a unha bruxa. Ela deulle unha barra de labios coa que volvería tolas a todalas nenas do seu instituto, pero só un bico por chica. A él foralle moi ben ata que unha nai deulle un bico grazas a súa barra de labios. Decidiu non usala máis, pero quen sabe ó mellor utilizouna...

Valoración persoal:
Como antes dixen o libro decepcionoume un pouco, pero aínda así gustoume. Eu nunca lira un libro de microrelatos tan ben contado e con historias tan variadas. Sempre tivera a gana de probar a lelo, este libro non me gustou moito pero si que me animou a ler máis libros deste tipo. Recomendoo a xente que lle coste máis ler porque é moi simple.

O portal dos elfos (II)



Os personaxes principais:

Pyrgus Malvae: É novo.Ten aprecio polos animais ea pesar de ser o Principe do reino dos elfos da luz. Gustalle tar cos burgueses. É un chulito, pero é voa persoa.

Señor Fogarty: É un vellote, é un atiguo ladrón xuvilao e gustalle montar cousas. Cre nos fantasmas, nos elfos e nos ovnis. É moi testarudo, pero é vo amigo.

Henry: É un mozo de uhns 14 anos. Gustalle montar maquetas. Traballa para o Señor Fogarty. Non cre nos elfos, ata que os ve. É un buen amigo.



Os personaxes segundarios:


Holly Blue: Irmán de Pyrgus. Ten poucos anos, e gustalle ser espía. É moi voa persoa.

Beleth: Principe dos demos. É maliximo.

Tithonos: Gardián do Emperador Purpura. É un falso.

Silas Brimstone: Veño ambiciosoque so pensa en si mesmo. É mala persoa.

Jasper Chalkhill: É un veño quelle gusta facer tratos cos demos. É malo, porque pensa que a maxia sacao dos lios nos que se mete.

kitterick: Hombreciño naranxa que traballa para a Dama Pintada ( é amiga de Holly Blue). É moi vo.

Identificome con: Pyrgus Malvae, porque amin tamen me gustan os animais.

Jasper Chalkhill, ten tratos con Brinstone.


Pyrgus Malvae, Holly Blue, Henry eo señor Fogarty, teñen relación entre si, son amigos(entre Henry e Holly Blue hai algo mais que amigos).

Tematica do libro: Nunca te fies do teu gardián. Non te fies 100% por 100% dos conocido.


30 may 2011

Lectura: Normal, Diferente (II)

 Teño moitísimas ganas de rematar o libro que estou lendo porque estou apuntiño de acabalo. Agora vouvos  nombrar as personaxes da historia:
  • A protagonista: Chámase Vera, pero todos lle chaman Speedy e está locamente namorada do seu vello mellor amigo Jan aínda que as súas amigas lle bisban que no é como os outros, que é algo diferente, que non é normal...
  • Personaxes secundarios
Jan: É o mellor amigo de Speedy dende xa moi novos e según como o describe Speedy parécelle moi guapo e gústalle moito aínda que Jan agárdalle una gran sorpresa a Speedy que non lle parece moi agradable...

Nina: É a mellor amiga de Speedy e sempre lle está aconsellando na escolla de chicos, ou consolandolle para que non se desespere, e na maioría das veces ao aconsellarlle ten razón.
    E para finalizar, vouvos contar que no libro que estou lendo ás personaxes non lles gustan nada os homosexuais e están criticadísimos. Vera (Speedy) acaba de conseguir unha cita con Jan, pero Jan en vez de darlle unha sorpresa boa, dalle unha mala levéndoa a unha festa gay onde se atopa cun "amigo" chamado Ralf. Speedy está moi disgustada, aínda que como vai fluíndo o libro, paréceme que o vai perdoar por enfadarse ao dicir que sería incapaz de bicar a unha moza.

    Segundo post: Quérote.

    O libro é moi entretido, xa que che conta a vida e o punto de vista dunha rapaza chamada Sabela e que moitas cousas das que din podelas entender desde o seu punto de vista, xa que tamén é moi posible que le pasasen a un mesmo.

    A protagonista, Sabela, ten problemas polo que a xente poida pensar dela, no tema de que se meten co seu peso, mais a súa amiga Ainoa intenta axudala.

    Ainoa ten unha irmá e unha prima maior ca ela, elas dúas sempre le esinan cousas novas e Ainoa sas conta a Sabela, para que vaía aprendendo.

    Sabela non ten moi boa relación ca súa nai, xa que non lle conta os problemas por os que pasa.

    Ela é filla única e quere que os seus país adopten a unha nena, mais ela non cree que os seus país queran adoptala, porque fai pouco nun intercambio foi unha nena francesa para a súa casa e non tiveron unha moi boa experiencia con ela. Así que de momentos regalaronlle un can.

    En xeral, eses son os personaxes dos que trata o libro, ata o que lin.

    Lectura: Chatarra (II)

    Levo pouco máis da metade do libro, e gústame.

    Chatarra conta a historia da vida diaria dun neno chamado Julius, pero que lle chaman Xil. Vai ao colexio da súa cidade e non ten moitos amigos. 

    Un día, encontrouse no cemiterio de coches, un Cadillac vermello enriba de todo-los outros coches e enriba del un chico tomando o sol. Xil acercouse a falar con el, entón fixéronse amigos... O dono do Cadillac chamábase Franz, e, segundo el, tiña 20 anos, aínda que Xil cre que tiña 16. A cousa é que Franz vivía naquel Cadillac e non tiña nin pai nin nai; vivía completamente só. A partir de que se coñeceron, Xil ía todas as tardes o cemiterio de coches con Franz e o vello Most, que era o que coidaba o cemiterio e Xil xa coñecia de fai tempo. 

    Xa era verán, e Xil seguía coa súa vida diaria. Ía ir a un campamento de verán de tres semanas o que sempre ía e xa sabía como era. Unha vez no campamento, Rudi (o monitor) saudou a Xil e cada neno foi co seu grupo e o seu monitor. No campamento dividíanos por grupos: os verdes, que eran os pequenos, os lobos, que eran os maiores, e os raposos, que eran os que non eran nin verdes nin lobos. Xil era lobo. No seu grupo coñecía a todos menos a un chamado Eddy, que ía só con seu mini-maletín no que gardaba todo.

    Por agora non lín moito máis... tampouco é moi longo. É máis ou menos do que vai tratando este libro.

    Lecturas II: Os náufragos de Malakadula

    Personaxes:

    Principais
    Alberte: É o personaxe arredor do que xira a historia, ademais do narrador. Alberte é valente, aínda que en ocasións fraquee un pouco. El debera asimilar o que pasa na casa do seu mellor amigo, Malakadula.

    Malakadula: É o mellor amigo de Alberte. Malakadula é africano, chegou a Galiza e quedou. A súa familia morreu no mar. El garda na súa casa un segredo, que para solucionalo necesita a axuda de Alberte.

    Secundarios
    Xosefa: É a ama de chaves da casa de Malakadula. Ela, ao igual que Malakadula, tamén perdera un ser querido no mar, o seu marido.

    Temática e características:
    Este libro ten como temática o misterio, con trazos de humor. A historia engancha moito, porque Malakadula non dá pistas do misterio e coas visitas do estraño Andres dan ganas de continuar.

    Recoméndollo ás persoas que queren unha lectura lixeira. A verdade é que a min non me gustou moito o libro, dado que non ten nin acción nin aventura e a historia é moi calmada.

    Sengundo post: Chatarra

    Estou preto de rematar o libro, pero aínda me queda un pouquiño. Vouvos contar algo dalgunhas personaxes(como son, a que se dedican, que lles gusta...).

    O protagonista deste libro chámase Julius, pero a xente chámalle Xil. É un rapaz que ten 14 anos e gústalle ir a visitar o seu amigo Franz,que vive nun Cadillac. Xil, clasifica aos seus compañeiros en 4 grupos: os medradores(sabe se son medradores pola sua forma de sentar no pupitre), os mediocres(pensa que só van a clase por encher os asentos), os latón(os que faltan a clase cando queren) e os individualistas(gústalles estar sós).Este rapaz odia ir a clase os sábados pola maña,que teñen clase de ximnasia. A Xil un día metérono no coro do instituto e namorouse dunha nena chamada Betty.

    Un dos amigos de Xil, chamado Franz, vive nun Cadillac vermello no cemiterio de coches. Este rapaz dí que ten 20 anos pero Xil pensa que o dí para que lle respeten,que en realidade ten 16. A Franz gústalle amañar coches co dono do cemiterio.

    O dono do cemiterio de coches, chamado Most, era un señor maior que lle gustaba argallar facendo calqueira cousa no seu cemiterio. Algúns días probaba coches vellos, outro día amañaba coches con Franz, que vivía un coche que estaba alí tirado...

    Un compañeiro da escola de Xil, chamado Hardy é un rapaz un pouco pesado e parvo para Xil. A Hardy gústalle rirse da xente que lle vai algo mal ou lle pasa algo inesperado, como a Xil, que un día a súa profesora mandoulle cantar unha canción en alto e metíuno no coro do instituto. Xil vengouse del dicíndolle a profesora que a Hardy tamén lle gustaría estar no coro e metérono a él tamén. Hardy tamén se namorou de Betty, a nena do coro.

    A profesora de Xil e Hardy, que lle chaman a señorita Kressig gustáballe empezar o día cantando unha canción cos seus alumnos.A señorita Kressig tiña todo agudo(a voz, a nariz,o queixelo...). Ademais de ser a profesora de Xil dirixe o coro do instituto.

    A temática do libro:

    De momento, o libro vai dun neno chamado Xil, que fixo un amigo a principios de verán, chamado Franz que vive nun Cadillac do cemiterio de coches. Xil, un día encontrouse cun problema no instituto, metérono no coro porque tiña unha voz marabillosa. Cando foi aos ensaios, descubríu que non era un problema tan grave, porque coñeceu a unha nena do coro chamada Betty que lle gustaba.Un sábado preto de verán, Most, o dono do cemiterio de coches, tivo un pequeno percance cun coche que acababa de amañar. Decidíu probalo e estanpouse nunha parede,pero non lle pasou nada. Cando remataron as clases e comezou o verán, os pais de Xil metérono nun campamento de 3 semanas que a él non lle gustaba nada, pero librábanse del durante 21 días. No campamento fíxose amigo dun rapaz chamado Eddy e pasaban o rato xuntos...

    Eu aínda non leín o suficiente como para saber como vai rematar. Penso que rematará cando Xil volva do campamento de verán. Él mais Franz amañen o Cadillac vermello, e despois vaian dar unha volta nel.

    Cousas do libro que me chamaron a atención:

    O que máis me chamou a atención foi a maneira de pensar de Xil, o narrador. Xil veo todo negativo, coma se fose a fin do mundo(a xente non confía nel, os seus pais préstanlle demasiada atención, a moza que lle gusta non sabe que existe...). Eu creo que esa forma de pensar é a normal dos rapaces da súa idade. Eu véxome identificado coa forma de pensar negativa, sobre todo no de que os pais che prestan demasiada atención.

    29 may 2011

    Lectura: ¡Maldito D.N.I.! (II)

    Segundo comentario do libro de lectura ¡Maldito D.N.I.!

    Polo de agora, estame a gustar o libro porque paréceme moi entretido e a medida que o leo vou coñecendo mellor ás personaxes principais e secundarias.

    O protagonista deste relato, que é Olimpio Montes, está cambiando moito a súa apariencia e o seu estilo de vida dende que decidiu morrer legalmente vivindo sen o carné de indentidade. Tamén entereime de que o protagonista dirixe un viveiro.

    A súa muller, que se chama Leonor Silva, é a súa tapadeira para que a xente non descubra o que o seu marido está a facer.

    Don Daniel, o crego da parroquia, que a miúdo ía pola casa destes, gústalle xogar ás cartas e ir de caza aínda que xa sexa maior. Este home ten unhas ideas moi arcaicas que irritan a calquera.

    Ata o momento, dos fillos de Leonor e Olimpio só se nombran antes do``enterro´´ do seu pai. Chámanse Pedro e Marta.

    Outra personaxe interesante deste libro é Cándido Tardeiro, un portugués que lle debe a Olimpio tres millóns de pesetas e que quere estafar a súa muller pagándolle só trescentas mil pesetas. Tamén intenta conquistala.

    O doutor Conde, amigo e complice das artimañas do protagonista xa que é o que lle fai o certificado de morto.

    Polo que levo lido, non atopei máis persoaxes.

    Respecto ao desenvolvemento da historia, creo que está empezando a complicarse porque, o protagonista, ao querer pasar por morto, atopa situacións moi difíciles que el nunca imaxinara. Por exemplo, ao saír do cine, unha das súas paixóns, a garda civil detenlle conducindo sen identificación e pasa un mal rato.

    Este libro estame resultando moi divertido polas cousas tan inesperadas e graciosas que lle pasan ao protagonista.

    Nestos momentos non podo imaxinar cal será o final, supoño que algo bo lle pasará como unha lotería, unha herencia... pero que ao non ter identificación posible non poderá desfrutalo.

    Lectura: Eu tamén son maniática (II)

    Eu xa teño o libro case rematado, teño ansias de saber como acaba a protagonista do meu libro.Por agora vou comezar por describir as persoaxes da historia.

    O principio pareceume un pouco aburrido pero despois seguín con la lectura, e partinme da risa coas cousas que contaba, a miña persoaxe principal sucedéronlle un montón de cousas aunque a gran maioría sean boas ela teñe queixas que moitísima xente faria na vida real.A miña persoaxe principal chámase Susie, ten 2 irmáns un que chámase Pete e outra Sally.

    O libro conta as cousas que lle pasa a Susie, como as súas dudas, queixas, amores, etc.O que máis gustoume foi o que pode facer cando cumpla 16 anos e cando queixase de que ven a súa prima cando vai digorciar a sua tia, aunque e moi diverti ler como o seu irman Pete a chicha porque te fai recordar que e moi parecido a vida real, prácticamente o lribro vai sobre o diario de unha chica de 15 ou 16 anos e o que pensa ela.


    Para rematar pareseme interesante os folletos que pon porque aunque a gran maioria xa o sabemos hai algunha cousa que se aprende sobre alguns temas moi importantes como a anorexia.

    O ABRENTE É UN DESATINO (2)

    Segundo post do libro O Abrente é un desatino:

    O Abrente é un desatino é unha aventura nocturna dunha panda de rapaces que mentras están tranquilamente nunha discoteca, os protagonistas vense liados nunha liorta por un asunto de drogas, polo que teñen que fuxir perseguidos polos membros dunha das bandas do barrio por toda a cidade ata casa dun deles. Nesta historia hai: amor, violencia...

    Hay tres persoaxes principais nesta historia: Andrés, Charo e Arti.

    Andrés é estudoso e dalle consellos o seu amigo Arti.

    Arti non é responsable, non lle gusta estudar, copia os deberes de Andrés, el sempre está de festa...

    A Charo tamén gústalle a festa pero e moi responsable, faise noiva de Arti ao final do libro.

    Tamén esta Ramón, irmán de Arti. Él métese nun problema e o seu irmá e os seus amigos axúdano a sair del.

    Este libro está narrado polos tres protagonistas principais, dende os seus puntos de vista, en vez de ter capítulos cámbianse de narrador entre os tres protagonistas, é esto o que máis me chama a atención, xa que é a primeira vez que leo un libro narrado deste xeito.


    Lectura: Cartas de inverno (II)


    Xa teño o libro case rematado, e teño ansias de saber como é o final. Pero polo de agora, empezarei descrivindo as persoaxes da historia.

    Ó principio pensaba que o protagonista era Xavier. Un famoso escritor galego que regresa a Galicia despois de moitos anos vivindo en Quebec. El foi quen fixo que dende un principio me enganchara a lelo, xa que quería saber o que ía ocorrer despois. É unha personaxe importante nesta historia de misterio.

    A súa irmá Tareixa, que vive en Galicia, é unha rapaza moi paciente ante as cartas tan misteriosas que recibe do seu irmán. Só podo falar da valentía que ten o enfrentarse ós problemas que ocorren na historia, aínda que só apareza ó principio e ó final da historia. A igual que con outras persoaxes, non sei se sería capaz de enfrontarme a aquelas cartas recibidas, ou a maneira na que me comportaría ó lelas. Sería moi distinta á súa.

    Pero, na miña opinión, o verdadeiro protagonista é Adrián. Un pintor famoso, amigo dende pequeno de Xavier, que retorna a Galicia despois de haber vivido moitos anos fora. Sendo pintor, quería vivir nun sitio tranquilo onde reinara a tranquilidade para poder facer as cousas ben. Así que decidíuse por comprar unha casa "encantada"  no bosque. A partir do día no que se instala, non paran de suceder cousas moi extrañas naquela casa, cousas que, aínda que sexan inmaxinables, sufríronlle. Dende o primeiro momento, el non cría nesas cousas, pensaba que eran bromas que lle estaba a facer Xavier, aínda que pouco a pouco deuse de conta que non, que non estaba tolo, e que o que lle estaba sucendendo era real. Pero o que é indudable, iso si,  é que é unha persoa moi impulsiva, e enfróntase a todo o que se lle ven por diante sen ningún temor. A dicir verdade,  eu non soportaría pasar unha noite soa nesa casa, collería o coche e marcharía a algún sitio que estivese preto.

    E para rematar, Soutullo é un inspector, ó que Tareixa lle entrega as cartas do seu irmán, partindo á procura del e máis de Adrián. É unha personaxe secundaria.

    Para finalizar, gustaríame comentar todo o que me está transmitindo este libro, que non é máis que medo e inpaciencia por saber como remata. O que si, teño algo dentro que me di que vai acabar ben, aínda que por outra, non se me esquece a posibilidade de que  alguén poida morrer nesa casa tan misteriosa. 

    Lecturas II: Contos de detectives. Os rivais de Sherlock Holmes

    O meu libro é un conxunto de oito historias de detectives e de misterio. Todas teñen un perseguidor (o detective) e unha personaxe perseguida (o culpable do delito). Son relatos cheos de intriga nos que só ao final coñeces o desenlace: en As xoias da duquesa de Wiltshire descobres que o roubo das xoias foi levado a cabo polo propio detective que investiga o suceso; en A pista das culleres de prata enterámonos de que a desaparición do cartos é debida a un caso de cleptomanía; etc. Como o resumo dos oito relatos resultaría moi longo, falarei só do que mais me gustou, O misterio de “The Spadinards”, de E. e H. Heron:

    Houston recibe como herdanza unha casa e decide alugala. Todos os inquilinos quéixanse de que hai unha pantasma, pois oen golpes no corredor e ven unha especie de globo branco flotando e entrando nas habitacións. Houston e o seu amigo Flaxam deciden investigalo e descobren cousas moi estrañas. Ven unha especie de globo que entra nas habitacións. Tamén atopan pegadas moi raras, coma garras de tigre. Encontran ademais un rostro con manchas e de aspecto leonado que aparece e desaparece nas escaleiras. Tamén unha horrible pantasma que entra na habitación de Flaxam e intenta asasinalo.
    Despois de moito investigar, Flaxam saca unhas conclusións: A casa está enmeigada pola pantasma do señor Van Nuysen, que era leproso. O globo é un pé vendado pola enfermidade e a estraña pegada o outro, deformado. O rostro leonado tamén é unha deformidade. Ademais resulta que a aparición da pantasma é a recreación de como o señor Van Nuysen asasinou a súa muller.

    As personaxes principais son Flaxam e Houston, e a secundaria a pantasma do señor Van Nuysen. Flaxam é valente e intelixente. Cando a pantasma intenta asasinalo, non deixa que o domine o pánico e pensa unha maneira de saír desa situación e é el , ó final, quen resolve o misterio. Houston non é tan intelixente coma Flaxam, non é capaz de encontrar unha relación entre os feitos pero tampouco se deixa dominar polo pánico. A pantasma asasinara á súa muller porque ela quería abandonalo pola súa terrible enfermidade.

    Con respecto ó narrador, é externo e omnisciente. O que máis me gusta é que consigue manter o misterio ata o final, que é cando coñecemos o porque de todos estes fenómenos misteriosos.

    26 may 2011

    Viaxe cultural a Bruselas III

    O 16 fomos ó Parlamento europeo e estivemos nas tribunas do Parlamento. O noso guía era español e tiña unha compañeira que era galega chamada Ana.



    Despois fomos a comer pola nosa conta e a comprar os regalos para os nosos país ou para nos mesmos.

    A continuación demos un paseo polo centro de Bruselas e vimos o Manenken pis.E pola noite fomos á Grand-Place a cear.

    Ao dia seguinte volvemos a montar en avión para O Porto e alí fomos a un centro comercial a comer algúns no Burger-King e outros no Mcdonald. -si, todo moi europeo!-. Ao final tivemos unha marcha en bus de 5 horas ata A Coruña.

    Título: Corazón de Chocolate

    Autor:Jaureguizar Ortiz De Zárate, Santiago
    Titulo: Cora
    zon de chocolate
    Editorial:
    Edicións Xerais de Galicia



    Contraportada:
    Tintimán, un rapaz de dezaseis anos arrichado e algo insolente, herdou do seu pai a paixón por investigar misterios, o amor pola aventura e un axitado traballo de xornalista. En Corazón de chocolate, a cidade de Santiago de Compostela é un escenario emocionante e arriscado para o primeiro misterio que ten que descubrir. O reporteiro investigará se realmente existe a Irmandade Xelmírez, unha seita perversa, ou se só é unha lenda. Señor Grozni, un gato cun parche nun ollo, e Mónica, unha amiga que asegura ser a súa moza, achegaranlle a axuda precisa para que Tintimán descubra a verdade.